- |
-
تاثیر تمرینات مقاومتی با وزنه و با تراباند بر خستگی، کیفیت زندگی و توان هوازی مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30718
نویسندگان
خوزستان اهواز کوی نبوت بلوار دماوند خیابان مبین یک پلاک 6
کد پستی: 6177973513
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، تعیین و مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی با وزنه و با تراباند بر خستگی، توان هوازی و کیفیت زندگی مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
روش شناسی: 30 مرد مبتلا به MS 20 تا 50 ساله به صورت هدفمند در دسترس انتخاب، و به طور تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی با وزنه، تمرین مقاومتی با تراباند و کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های دو گروه تمرین به مدت هشت هفته در برنامة تمرینی مختص به خود شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت هیچ برنامة تمرینی انجام نداد، و تنها به فعالیت‌های طبیعی روزمره خود پرداختند. قبل و بعد از هشت هفته مداخله، ویژگی‌های عمومی آزمودنی‌ها و نیز خستگی، توان هوازی و کیفیت زندگی اندازه گیری شد.
نتایج: خستگی در هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار کاهش یافت، اما این کاهش در گروه تمرین با تراباند به طور معنادار بیشتر بود (P<0.05). توان هوازی تنها در گروه تمرین با تراباند در مقایسه با دو گروه تمرین با وزنه و کنترل به طور معنادار افزایش یافت (P<0.05). کیفیت زندگی در هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافت، اما این افزایش در گروه تمرین با تراباند به طور معنادار بیشتر بود (P<0.05).
بحث و نتیجه گیری: احتمالا تمرینات مقاومتی از طریق بهبود جریان خون موضعی و قدرت عضلانی و نیز بهبود هماهنگی عصبی عضلانی منجر به بهبود عملکرد عضلات شده که باعث می‌شود فرد مبتلا دیرتر در کارهای روزمره احساس خستگی کند. با این حال این تاثیر با تمرین تراباند بیشتر بود که احتمالا بدلیل تمرین موثرتر این بیماران با این کش‌ها در برابر وزنه‌های تمرین مقاومتی می‌باشد. همچنین تمرین با تراباند ممکن است با افزایش حجم خون و بازگشت وریدی و در نتیجه حجم ضربه‌ای و برون ده قلبی موجب افزایش توان هوازی در این افراد شود که با تمرین با وزنه ایجاد نشد. به نظر می‌رسد تمام این تغییرات نهایتا منجر به افزایش کیفیت زندگی این بیماران گردد که احتمالا با تمرینات تراباند افزایش بیشتری می‌یابد. به طور کلی تمرینات مقاومتی با تراباند به این بیماران توصیه می‌شود.
روش شناسی: 30 مرد مبتلا به MS 20 تا 50 ساله به صورت هدفمند در دسترس انتخاب، و به طور تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی با وزنه، تمرین مقاومتی با تراباند و کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های دو گروه تمرین به مدت هشت هفته در برنامة تمرینی مختص به خود شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت هیچ برنامة تمرینی انجام نداد، و تنها به فعالیت‌های طبیعی روزمره خود پرداختند. قبل و بعد از هشت هفته مداخله، ویژگی‌های عمومی آزمودنی‌ها و نیز خستگی، توان هوازی و کیفیت زندگی اندازه گیری شد.
نتایج: خستگی در هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار کاهش یافت، اما این کاهش در گروه تمرین با تراباند به طور معنادار بیشتر بود (P<0.05). توان هوازی تنها در گروه تمرین با تراباند در مقایسه با دو گروه تمرین با وزنه و کنترل به طور معنادار افزایش یافت (P<0.05). کیفیت زندگی در هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافت، اما این افزایش در گروه تمرین با تراباند به طور معنادار بیشتر بود (P<0.05).
بحث و نتیجه گیری: احتمالا تمرینات مقاومتی از طریق بهبود جریان خون موضعی و قدرت عضلانی و نیز بهبود هماهنگی عصبی عضلانی منجر به بهبود عملکرد عضلات شده که باعث می‌شود فرد مبتلا دیرتر در کارهای روزمره احساس خستگی کند. با این حال این تاثیر با تمرین تراباند بیشتر بود که احتمالا بدلیل تمرین موثرتر این بیماران با این کش‌ها در برابر وزنه‌های تمرین مقاومتی می‌باشد. همچنین تمرین با تراباند ممکن است با افزایش حجم خون و بازگشت وریدی و در نتیجه حجم ضربه‌ای و برون ده قلبی موجب افزایش توان هوازی در این افراد شود که با تمرین با وزنه ایجاد نشد. به نظر می‌رسد تمام این تغییرات نهایتا منجر به افزایش کیفیت زندگی این بیماران گردد که احتمالا با تمرینات تراباند افزایش بیشتری می‌یابد. به طور کلی تمرینات مقاومتی با تراباند به این بیماران توصیه می‌شود.
کلیدواژه ها