تاثیر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر پروتئین وابسته به اگوتی و مقاومت به انسولین مردان چاق دیابتی نوع دوم
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30717
نویسندگان
خوزستان اهواز کوی نبوت بلوار دماوند خیابان مبین یک پلاک 6
کد پستی: 6177973513
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح استراحتی AGRP، انسولین، قند خون و مقاومت به انسولین مردان چاق غیر ورزشکار دیابتی نوع 2 بود.
روش شناسی: 30 بیمار مرد چاق 45 تا 55 ساله دیابتی نوع دوم با شاخص توده بدنی 30 و بالاتر اما کمتر از 35 به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تمرین در 8 هفته تمرین هوازی تداومی یا تناوبی برای 3 روز در هفته شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت از هیچ برنامه تمرینی پیروی نکردند و به فعالیتهای طبیعی و روزمره خود پرداختند. قبل از تمرین و بعد از 8 هفته بعد از تمرین نمونه خونی از هر دو گروه اخذ شد و برای هر نمونه سطوح AGRP، گلوکز و انسولین اندازه گیری و مقاومت به انسولین محاسبه شد.
نتایج: قند خون، انسولین سرم و مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار کاهش یافتند (P<0.05) و پروتئین وابسته به آگوتی در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافت (P<0.05). در مورد تمامی متغیرها تفاوتی بین دو نوع تمرین هوازی تداومی و تناوبی وجود نداشت (P>0.05).
بحث و نتیجه گیری: پیشنهاد میشود مردان چاق دیابتی نوع دوم، جهت کاهش قند خون از طریق مکانیسمهای غیر مرتبط با انسولین، به تمرینات مقاومتی تداومی روی آورند، اما در مورد پروتئین وابسته به آگوتی، قبل از انجام پژوهشهای کنترل شده با تعداد آزمودنی و طول مدت تمرین بیشتر، نتیجه گیری دقیق سخت خواهد بود.
روش شناسی: 30 بیمار مرد چاق 45 تا 55 ساله دیابتی نوع دوم با شاخص توده بدنی 30 و بالاتر اما کمتر از 35 به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تمرین در 8 هفته تمرین هوازی تداومی یا تناوبی برای 3 روز در هفته شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت از هیچ برنامه تمرینی پیروی نکردند و به فعالیتهای طبیعی و روزمره خود پرداختند. قبل از تمرین و بعد از 8 هفته بعد از تمرین نمونه خونی از هر دو گروه اخذ شد و برای هر نمونه سطوح AGRP، گلوکز و انسولین اندازه گیری و مقاومت به انسولین محاسبه شد.
نتایج: قند خون، انسولین سرم و مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار کاهش یافتند (P<0.05) و پروتئین وابسته به آگوتی در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافت (P<0.05). در مورد تمامی متغیرها تفاوتی بین دو نوع تمرین هوازی تداومی و تناوبی وجود نداشت (P>0.05).
بحث و نتیجه گیری: پیشنهاد میشود مردان چاق دیابتی نوع دوم، جهت کاهش قند خون از طریق مکانیسمهای غیر مرتبط با انسولین، به تمرینات مقاومتی تداومی روی آورند، اما در مورد پروتئین وابسته به آگوتی، قبل از انجام پژوهشهای کنترل شده با تعداد آزمودنی و طول مدت تمرین بیشتر، نتیجه گیری دقیق سخت خواهد بود.
کلیدواژه ها