- |
-
تاثیر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر هموگلوبین گلیکوزیله و لیپیدهای سرم زنان دیابتی نوع دوم: کارآزمایی بالینی تصادفی
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30716
نویسندگان
1دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان
2بلوار مدرس خیابان سهراب سپهری نبش کوچه 4 طبقه دوم کد پستی: 7157644449
3دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
4دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان
چکیده
مقدمه: بیماری‌های قلبی عروقی به عنوان عوارض عمده دیابت و اولین عامل مرگ و میر در جوامع به شمار می‌آیند. در این راستا، تمرینات بدنی می‌توانند از عوارض این بیماری که در سال‌های اخیر شیوع زیادی پیدا کرده است، پیشگیری کنند. تمرینات هوازی می‌توانند به دو صورت تداومی (با شدت متوسط) و تناوبی (شدت زیاد و کم) در مدت زمان یکسان انجام شوند. هدف از پژوهشی حاضر تعیین و مقایسه تاثیر هشت تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی هموگلوبین گلیکوزیله، تری‌گلیسرید، کلسترول تام، LDL، HDL و نسبت LDL به HDL زنان دیابتی نوع 2 با BMI بالای 25 بود.
روش شناسی: 30 بیمار زن 40 تا 50 ساله دیابتی نوع 2 دارای اضافه وزن به طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی تداومی، تمرین هوازی تناوبی و کنترل (هر گروه 30 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی در 8 هفته تمرین هوازی با دو روش تداومی (شدت متوسط) یا تناوبی (شدت بالا و شدت پایین) شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت از هیچ برنامه تمرینی پیروی نکردند و به فعالیت های طبیعی و روزمره خود پرداختند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از مداخله، نمونه خونی از هر سه گروه اخذ شد و از روش آماری تحلیل واریانس آمیخته بین – درون آزمودنی‌ها در سطح معنی داری P≤0.05 جهت مقایسه و بررسی تغییرات متغیرها استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله، تری‌گلیسرید، کلسترول، LDL و نسبت LDL به HDL سرم در مقایسه با گروه کنترل شد (P<0.05) اما بین دو نوع تمرین تفاوت معناداری مشاهده نشد (P>0.05). همچنین HDL نیز در دو گروه تمرینی افزایش یافت، اما تغییرات آن معنادار نبود (P>0.05).
بحث و نتیجهگیری: به نظر می‌رسد تمرین هوازی (چه از نوع تداومی و چه از نوع تناوبی) به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته با حجم تمرینی فزاینده تغییرات مثبت خود بر بیماری دیابت نوع 2 زنان با BMI بالای 25 می‌گذارد و این تمرینات می‌تواند مورد توجه این بیماران جهت پیشگیری از بیماری قلبی ناشی از دیابت قرار گیرد.
روش شناسی: 30 بیمار زن 40 تا 50 ساله دیابتی نوع 2 دارای اضافه وزن به طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی تداومی، تمرین هوازی تناوبی و کنترل (هر گروه 30 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی در 8 هفته تمرین هوازی با دو روش تداومی (شدت متوسط) یا تناوبی (شدت بالا و شدت پایین) شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت از هیچ برنامه تمرینی پیروی نکردند و به فعالیت های طبیعی و روزمره خود پرداختند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از مداخله، نمونه خونی از هر سه گروه اخذ شد و از روش آماری تحلیل واریانس آمیخته بین – درون آزمودنی‌ها در سطح معنی داری P≤0.05 جهت مقایسه و بررسی تغییرات متغیرها استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله، تری‌گلیسرید، کلسترول، LDL و نسبت LDL به HDL سرم در مقایسه با گروه کنترل شد (P<0.05) اما بین دو نوع تمرین تفاوت معناداری مشاهده نشد (P>0.05). همچنین HDL نیز در دو گروه تمرینی افزایش یافت، اما تغییرات آن معنادار نبود (P>0.05).
بحث و نتیجهگیری: به نظر می‌رسد تمرین هوازی (چه از نوع تداومی و چه از نوع تناوبی) به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته با حجم تمرینی فزاینده تغییرات مثبت خود بر بیماری دیابت نوع 2 زنان با BMI بالای 25 می‌گذارد و این تمرینات می‌تواند مورد توجه این بیماران جهت پیشگیری از بیماری قلبی ناشی از دیابت قرار گیرد.
کلیدواژه ها