- |
-
بررسی تاثیر تمرین درمانی برموقعیت مرکز فشار روی سطح اتکا در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30694
نویسندگان
1دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس
2تهران
3استاد دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله
چکیده
مقدمه: با افزایش سن ،کنترل بالانس نقش مهمی در فعالیت های عملکردی و احتمال خطر افتادن دارد.در بیماران مبتلا به استئوآرتروز ،افزایش نوسانات مرکزفشار با اختلال در تعادل همراه می‌باشد و موقعیت مرکز فشار روی سطح اتکا نیز تغییر میکند. لذا با توجه به نقش مهم موقعیت مرکز فشار بر روی تعادل، در مطالعه ی حاضر ،تاثیر یک دوره تمرین درمانی بر موقعیت مرکز فشار روی سطح اتکا در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو بررسی شد.
مواد و روش ها: 12بیمار داوطلب با مشکل استئوآرتروز درجه 2 و3 زانوبراساس معیارKellgren- Lawrence ، ومیانگین سن(15±60)سال و 13 فرد جور شده از نظر سن و بدون استئوآرتروز زانو به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده در این مطالعه شرکت کردند. 12 جلسه تمرین درمانی تخصصی (به مدت 5 هفته) توسط بیماران انجام شد. قبل و بعد از برنامه درمانی ،همه افراد در وضعیت comfort double leg standing(CDLS) به مدت 20 ثانیه برروی صفحه نیرو قرار گرفتند. موقعیت قرارگیری پاها با استفاده از مارکرهای استخوانی پا تعیین و همزمان تغییرات مرکز فشار ثبت شد. داده های بدست آمده از صفحه نیرو با استفاده از برنامه طراحی شده در فضای MATLAB آنالیز شد و فاصله مرکز فشار تا مرکز سطح اتکا (DP)، مساحت سطح اتکا (AP) و DP/AP ، حداکثر جابجایی مرکز فشار در سطح اتکا (COPmax )، فاصله مرکز فشار از لبه های سطح اتکا محاسبه گردید.
یافته ها: قبل از تمرین درمانی، DP/AP در گروه بیمار کمتر از سالم و AP بیشتر از گروه سالم بود. مقایسه داده های DP/AP ، DP درقبل و بعد از تمرین درمانی در وضعیت CDLS،اختلاف معنی داری را نشان نداد، هرچند که میزان DP/AP بعد از مطالعه افزایش یافت. پس از برنامه تمرین درمانی میزان AP و COPmax به طور معنی داری کاهش پیدا کردند(به ترتیب p=0/045،p=0/043) . فاصله مرکز فشار از محدوده قدامی سطح اتکا کاهش و از محدوده خلفی افزایش بیشتری نشان داد اما اختلاف معنی دار نبود.
نتیجه گیری:با توجه به کاهش معنی دار میزان AP و COPmax در وضعیت CDLS و جابجایی مرکز فشار برروی سطح اتکا به نظر می‌رسد تقویت کنترل عصبی-عضلانی پس از برنامه تمرین درمانی، در کنترل نوسانات مرکز فشار و افزایش تعادل بیماران مبتلا به استئوآرتروز زانو موثر باشد.
مواد و روش ها: 12بیمار داوطلب با مشکل استئوآرتروز درجه 2 و3 زانوبراساس معیارKellgren- Lawrence ، ومیانگین سن(15±60)سال و 13 فرد جور شده از نظر سن و بدون استئوآرتروز زانو به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده در این مطالعه شرکت کردند. 12 جلسه تمرین درمانی تخصصی (به مدت 5 هفته) توسط بیماران انجام شد. قبل و بعد از برنامه درمانی ،همه افراد در وضعیت comfort double leg standing(CDLS) به مدت 20 ثانیه برروی صفحه نیرو قرار گرفتند. موقعیت قرارگیری پاها با استفاده از مارکرهای استخوانی پا تعیین و همزمان تغییرات مرکز فشار ثبت شد. داده های بدست آمده از صفحه نیرو با استفاده از برنامه طراحی شده در فضای MATLAB آنالیز شد و فاصله مرکز فشار تا مرکز سطح اتکا (DP)، مساحت سطح اتکا (AP) و DP/AP ، حداکثر جابجایی مرکز فشار در سطح اتکا (COPmax )، فاصله مرکز فشار از لبه های سطح اتکا محاسبه گردید.
یافته ها: قبل از تمرین درمانی، DP/AP در گروه بیمار کمتر از سالم و AP بیشتر از گروه سالم بود. مقایسه داده های DP/AP ، DP درقبل و بعد از تمرین درمانی در وضعیت CDLS،اختلاف معنی داری را نشان نداد، هرچند که میزان DP/AP بعد از مطالعه افزایش یافت. پس از برنامه تمرین درمانی میزان AP و COPmax به طور معنی داری کاهش پیدا کردند(به ترتیب p=0/045،p=0/043) . فاصله مرکز فشار از محدوده قدامی سطح اتکا کاهش و از محدوده خلفی افزایش بیشتری نشان داد اما اختلاف معنی دار نبود.
نتیجه گیری:با توجه به کاهش معنی دار میزان AP و COPmax در وضعیت CDLS و جابجایی مرکز فشار برروی سطح اتکا به نظر می‌رسد تقویت کنترل عصبی-عضلانی پس از برنامه تمرین درمانی، در کنترل نوسانات مرکز فشار و افزایش تعادل بیماران مبتلا به استئوآرتروز زانو موثر باشد.
کلیدواژه ها