- |
-
بررسی تاثیر تمرین راه رفتن با پنجه باز همراه با تمرین درمانی برنوسانات مرکزفشار و تعادل عملکردی بیماران استئوآرتروز زانو
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30680
نویسندگان
11356853961
2تهران
3استاد دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله
چکیده
مقدمه:بیماران مبتلا به استئوآرتروز زانو دچار تغییراتی در نوسانات مرکز فشار (COP) و درنتیجه اختلال در تعادل می شوند. اصلاح این اختلال نقش مهمی درفعالیت عملکردی و کاهش احتمال افتادن دارد. در پژوهش حاضر تاثیر تمرین راه رفتن با پنجه باز همراه با تمرین درمانی برنوسانات مرکز فشار و تعادل عملکردی بیماران استئوآرتروز زانو بررسی شد.
مواد و روش ها:24 بیمار استئوآرتروز درجه (2،3) زانو بر اساس معیارKellgren- Lawrence ، و میانگین سن (7±55) سال، به روش نمونه گیری انتخابی شرکت کردند. افراد به دو گروه تمرین درمانی (12نفر) و گروه تمرین راه رفتن با پنجه باز توام با تمرین درمانی -ترکیبی- (12نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه برنامه تمرین درمانی را به مدت شش هفته دو بار در روز انجام دادند. درگروه ترکیبی ابتدا زاویه چرخش پای بیمار اندازه گیری شد سپس راه رفتن با پنجه باز (10درجه بازتر از زاویه معمول در بیمار) بر روی تردمیل و مقابل آینه آموزش داده شد. بیماران گروه ترکیبی علاوه بر برنامه تمرین درمانی، روزانه حداقل20 دقیقه با وضعیت پنجه باز راه می رفتند. قبل و بعد از برنامه درمانی، شاخص های تعادلی ایستا شامل جابجایی، سرعت نوسانات COP و انحراف معیار آنها در راستای قدامی-خلفی و داخلی-خارجی اندازه گیری شد. تعادل عملکردی با استفاده از آزمون های walking Figure of 8 وStar Excursion Balance ارزیابی شد. برای مقایسه داده ها بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد.
یافته ها: دامنه جابجایی و انحراف معیار دامنه جابجایی نوسانات COP درراستای داخلی-خارجی درگروه ترکیبی، افزایش معنی داری نسبت به گروه تمرین درمانی نشان داد (به ترتیب 005/0P=، 002/0=P).در هر دو گروه، بهبود آزمون های تعادل عملکردی مشاهده شد. کاهش زمان آزمون walking test Figure of 8 در گروه ترکیبی کاهش معنی داری نسبت به گروه تمرین درمانی نشان داد (049/0P=).
بحث و نتیجه گیری:با توجه به افزایش معنی دار دامنه جابجایی نوسانات COP در راستای داخلی-خارجی درگروه ترکیبی وهمراه شدن آن با کاهش زمان اجرای آزمون walking Figure of 8 می توان تمرین راه رفتن با پنجه باز همراه با تمرین درمانی را در کنترل نوسانات مرکز فشار وافزایش تعادل عملکردی بیماران استئوآرتروز زانو موثرتر دانست. بهبود پارامترهای تعادلی می تواند در بهبود کیفیت زندگی بیماران و کاهش خطرافتادن موثر باشد.
مواد و روش ها:24 بیمار استئوآرتروز درجه (2،3) زانو بر اساس معیارKellgren- Lawrence ، و میانگین سن (7±55) سال، به روش نمونه گیری انتخابی شرکت کردند. افراد به دو گروه تمرین درمانی (12نفر) و گروه تمرین راه رفتن با پنجه باز توام با تمرین درمانی -ترکیبی- (12نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه برنامه تمرین درمانی را به مدت شش هفته دو بار در روز انجام دادند. درگروه ترکیبی ابتدا زاویه چرخش پای بیمار اندازه گیری شد سپس راه رفتن با پنجه باز (10درجه بازتر از زاویه معمول در بیمار) بر روی تردمیل و مقابل آینه آموزش داده شد. بیماران گروه ترکیبی علاوه بر برنامه تمرین درمانی، روزانه حداقل20 دقیقه با وضعیت پنجه باز راه می رفتند. قبل و بعد از برنامه درمانی، شاخص های تعادلی ایستا شامل جابجایی، سرعت نوسانات COP و انحراف معیار آنها در راستای قدامی-خلفی و داخلی-خارجی اندازه گیری شد. تعادل عملکردی با استفاده از آزمون های walking Figure of 8 وStar Excursion Balance ارزیابی شد. برای مقایسه داده ها بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد.
یافته ها: دامنه جابجایی و انحراف معیار دامنه جابجایی نوسانات COP درراستای داخلی-خارجی درگروه ترکیبی، افزایش معنی داری نسبت به گروه تمرین درمانی نشان داد (به ترتیب 005/0P=، 002/0=P).در هر دو گروه، بهبود آزمون های تعادل عملکردی مشاهده شد. کاهش زمان آزمون walking test Figure of 8 در گروه ترکیبی کاهش معنی داری نسبت به گروه تمرین درمانی نشان داد (049/0P=).
بحث و نتیجه گیری:با توجه به افزایش معنی دار دامنه جابجایی نوسانات COP در راستای داخلی-خارجی درگروه ترکیبی وهمراه شدن آن با کاهش زمان اجرای آزمون walking Figure of 8 می توان تمرین راه رفتن با پنجه باز همراه با تمرین درمانی را در کنترل نوسانات مرکز فشار وافزایش تعادل عملکردی بیماران استئوآرتروز زانو موثرتر دانست. بهبود پارامترهای تعادلی می تواند در بهبود کیفیت زندگی بیماران و کاهش خطرافتادن موثر باشد.
کلیدواژه ها