اثرات ورزش روی سطوح فاکتور نوروتروفیک مغزی (BDNF) و عملکرد شناختی
پذیرفته شده برای پوستر XML
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30679
نویسندگان
بلوار میرزای شیرازی
چکیده
فعالیت فیزیکی ازطریق القای تغییرات فیزیولوژیک فواید شناختی و مغزی فراوانی دارد. ورزش آبشاری از فرایندهای سلولی و مولکولی را فعال می کند که نهایتا منجر به انعطاف پذیری بافت مغزی می شود. اثرات ورزش روی عملکرد مغزی از طریق آزمایشات حیوانی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. ورزش منجر به افزایش سطوح سرمی کلسیم می شود و سپس کلسیم به مغز منتقل می شود. این به نوبه خود سنتز دوپامین مغز را از طریق سیستم وابسته به کالمودولین تقویت می کند و سطوح افزایش یافته دوپامین عملکردهای مختلف مغزی را تنظیم و هماهنگ می کند. یک فرضیه اینست که فعالیت فیزیکی تولید فاکتور نوروتروفیک مغزی (BDNF)
( Brain derivedNeurotrophicFactor) را تحریک می کند. این فاکتور یک پروتئین از خانواده نوروتروفین است که نقش مهمی در سیستم عصبی مرکزی( در رشد، تمایز و بقای نورونها) و شرایط التهابی سیستمیک یا محیطی (سندروم کرونری حاد و دیابت نوع 2 ) دارد .همچنین اخیرا نقشی برای BDNF در محافظت در مقابل پیشرفت دیابت نوع 2 قائل شده اند. نقشهای دیگر آن در سیستم عصبی مرکزی شامل بلوغ سلولهای عصبی، ارتباط سیناپسی و ترمیم عصبها می باشد. یک افزایش در BDNF ناشی از فعالیت فیزیکی باعث افزایش در نوروژنز و تولید سیناپسها میشود و جلوی ازدست رفتن سلولهای عصبی را میگیرد که این به نوبه خود فواید سلامت شناختی و کاهش علائم روانپزشکی را به دنبال دارد. افزایش درسطوح BDNF بعد از ورزش در نقاط مختلفی ازمغزشامل هیپوکامپ، کورتکس حرکتی، مخچه و آمیگدال مشاهده شده است. یک افزایش گذرا و موقت در BDNF محیطی بعد از ورزش هوازی حاد مشاهده شده است اما این افزایش بعد از ورزش مقاومتی مشاهده نشد. ورزش حاد و مزمن هوازی باعث افزایش در BDNF محیطی می شود. براساس جدیدترین نتایج مطالعات متاآنالیز، ورزش هوازی باعث افزایش در غلظت BDNF در حال استراحت در خون محیطی می شود و این در حالیست که ورزش مقاومتی چنین خاصیتی ندارد.
کلیدواژه ها