مقایسه تاثیر سه روش تمرین ترکیبی بر مقادیر سرمی گرلین و سایتوکاین های پیش و ضد التهابی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS)
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی XML
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30385
نویسندگان
1کرج ، مهرشهر ، بلوار شهرداری ، داخل کمربندی ، بین خیابان 200 و 112 شرقی ساختمان اطلس پلاک 951واحد 3
2هیئت علمی دانشگاه تهران
چکیده
زمینه و هدف : مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی و مزمن دستگاه عصبی مرکزی همراه با اتیولوژی ناشناخته است . با توجه به اثرات مثبت فعالیت ورزشی در بیماران مبتلا به این بیماری ، هدف از پژوهش حاضر ، مقایسه ی سه روش تمرین ترکیبی بر مقادیر سرمی گرلین ، TNF-a و IL-10 در این بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
روش بررسی : بدین منظور ، 48 نفر از بیماران MS با EDSS (EXPANDED DISABILITY STATUS SCALE ) با 2 تا 3 به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی به چهار گروه تجربی یک ( یک جلسه تمرین مقاومتی و سه جلسه تمرین هوازی در هفته ) ، تجربی دو ( دو جلسه تمرین مقاومتی و دو جلسه تمرین هوازی در هفته ) ، تجربی سه ( سه جلسه تمرین مقاومتی و یک جلسه تمرین هوازی در هفته ) و کنترل تقسیم شدند .آزمودنی ها به مدت هشت هفته و چهار جلسه در هفته پروتکل های تمرینی مد نظر را اجرا کردند . نمونه های خونی پنج روز قبل و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه ی تمرین جمع آوری شد.
یافته ها : نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری ANOVA و آزمون تعقیبی شفه نشان داد : مقادیر IL-10 در گروه تجربی سه افزایش معناداری نسبت به گروه تجربی یک و دو داشت ، اما تغییرات آن در هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل معنادار نبود . در مقادیر TNF-a و گرلین سرمی تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد.
نتیجه گیری : به نظر می رسد تمرینات ترکیبی با تاکید بر تمرین قدرتی باعث افزایش مقادیر سایتوکاین های ضد التهابی و متقابلا کاهش سایتوکاین های پیش التهابی می شود ، اما در خصوص اینکه کدام نوع از تمرینات ترکیبی اثرات بهتری در بیماران MS به دنبال دارد ، نیاز به انجام مطالعات بیشتری در آینده است . همچنین ، در رابزه با بهبود مقادیر گرلین سرمی در بیماران MS ، مطالعات بیشتری با دوره های تمرینی طولانی تر همراه با رژیم غذایی مناسب مورد نیاز است.
کلیدواژه ها