اثر مصرف کورکومین بر فعالیت آنزیم کاتالاز کبد موشهای صحرایی نر ویستار در طول 8 هفته تمرین استقامتی شدید غیرخطی
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30937
نویسندگان
زنجان. جاده قدیم تبریز. دانشگاه زنجان. دانشکده علوم انسانی.
چکیده
سابقه و هدف: حجم و یا شدت بالای تمرینات استقامتی میتواند موجب کاهش کارایی دستگاه آنتیاکسیدانی, افزایش تولید رادیکالهای آزاد و در نهایت فشار اکسایشی شود. در زمان انجام فعالیتهای ورزشی شدید، به دلیل توزیع بیشتر خون به عضلات فعال، شرایط کمخونی حاکم شده و کبد یک محیط هایپوکسی را تجربه کرده که در نهایت منجر به تولید رادیکالهای آزاد بیشتر میشود. کورکومین جزء اصلی و زرد رنگ زردچوبه دارای طیف گستردهای از واکنشهای زیستشناختی است. خاصیتهای زیستی کورکومین شامل اثرات ضدالتهابی، آنتیاکسیدانی و ضدسرطانی میباشد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف مکمل کورکومین بر فعالیت آنزیم آنتیاکسیدانی کاتالاز بافت کبد موشهای صحرایی نر ویستار طی 8 هفته تمرین استقامتی غیرخطی بود.
روششناسی: 26 سر موش صحرایی نر ویستار (وزن 17.69±247.11 و سن 8 هفته) پس از یک هفته آشناسازی بهطور تصادفی به چهار گروه کنترل (6=n)، کورکومین(6=n)، تمرین استقامتی (7=n) و تمرین استقامتی+کورکومین (7=n) تقسیم شدند. تمرین استقامتی (8 هفته، 5 جلسه در هفته) بر روی نوارگردان مخصوص جوندگان انجام شد. سرعت و مدت دویدن در هفتۀ اول پژوهش به ترتیب 10 متر در دقیقه و 30 دقیقه بود و در هفتۀ آخر به سرعت 35 متر در دقیقه (معادل 80 تا 85 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه) و زمان 70 دقیقه رسید. یک هفته کاهش بار در هفته پنجم جهت رعایت اصل اضافهبار غیرخطی و جلوگیری از بیشتمرینی ناشی از شیوة باردهی خطی اِعمال شد. موشهای صحرایی مکمل کورکومین (تهیه شده از شرکت Merck آلمان) را بهوسیله تزریق داخل صفاقی دریافت کردند (8 هفته، 3 جلسه در هفته، 30 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، حیوانات با ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش شدند و بافت کبد آنها تحت شرایط استرلیزه جدا گردید. فعالیت آنزیم CAT بافت کبد با استفاده از روش الایزا سنجیده شد. دادهها بهوسیلۀ تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت آنزیم CAT (K/mg.prot) بافت کبد در گروه تمرینات استقامتی+کورکومین (0.122±.026) بصورت معناداری بالاتر از گروههای کنترل (P=0.027; .074±.019)، کورکومین (P=0.044; .077±.028) و تمرین استقامتی (P=0.013; .074±.030) بود. تفاوت معنیداری بین سایر گروههای پژوهش مشاهده نشد.
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان گفت که مکمل کورکومین موجب بهبود ظرفیت آنتیاکسیدانی در ورزشکاران تمرین کردة استقامتی میشود. همچنین، استفاده از روش باردهی غیرخطی احتمال تضعیف دستگاه آنزیمی آنتی-اُکسیدانی را تا حدود زیادی کاهش میدهد.
روششناسی: 26 سر موش صحرایی نر ویستار (وزن 17.69±247.11 و سن 8 هفته) پس از یک هفته آشناسازی بهطور تصادفی به چهار گروه کنترل (6=n)، کورکومین(6=n)، تمرین استقامتی (7=n) و تمرین استقامتی+کورکومین (7=n) تقسیم شدند. تمرین استقامتی (8 هفته، 5 جلسه در هفته) بر روی نوارگردان مخصوص جوندگان انجام شد. سرعت و مدت دویدن در هفتۀ اول پژوهش به ترتیب 10 متر در دقیقه و 30 دقیقه بود و در هفتۀ آخر به سرعت 35 متر در دقیقه (معادل 80 تا 85 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه) و زمان 70 دقیقه رسید. یک هفته کاهش بار در هفته پنجم جهت رعایت اصل اضافهبار غیرخطی و جلوگیری از بیشتمرینی ناشی از شیوة باردهی خطی اِعمال شد. موشهای صحرایی مکمل کورکومین (تهیه شده از شرکت Merck آلمان) را بهوسیله تزریق داخل صفاقی دریافت کردند (8 هفته، 3 جلسه در هفته، 30 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، حیوانات با ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش شدند و بافت کبد آنها تحت شرایط استرلیزه جدا گردید. فعالیت آنزیم CAT بافت کبد با استفاده از روش الایزا سنجیده شد. دادهها بهوسیلۀ تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت آنزیم CAT (K/mg.prot) بافت کبد در گروه تمرینات استقامتی+کورکومین (0.122±.026) بصورت معناداری بالاتر از گروههای کنترل (P=0.027; .074±.019)، کورکومین (P=0.044; .077±.028) و تمرین استقامتی (P=0.013; .074±.030) بود. تفاوت معنیداری بین سایر گروههای پژوهش مشاهده نشد.
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان گفت که مکمل کورکومین موجب بهبود ظرفیت آنتیاکسیدانی در ورزشکاران تمرین کردة استقامتی میشود. همچنین، استفاده از روش باردهی غیرخطی احتمال تضعیف دستگاه آنزیمی آنتی-اُکسیدانی را تا حدود زیادی کاهش میدهد.
کلیدواژه ها