- |
-
اثر تمرینات مقاومتی بالاتنه و پایین تنه بر سطوح پلاسمایی NADPH اکسیداز و شاخص سلول های تنظیم کننده T مردان مبتلا به پرفشاری خون اولیه
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30919
نویسندگان
1دانشگاه بیرجند
2مرکز تحقیقات بیماری های قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
چکیده
مقدمه: پرفشاری خون اولیه، بیماری پیچیده‌ای است که علت دقیق بروز آن هنوز مشخص نشده است. مطالعات نشان داده است که سیستم ایمنی و استرس اکسیدآتیو نقش مهمی در ایجاد پرفشاری خون ایفا می‌کنند. آنزیم نیکوتین آمید دی نوکلئوتید فسفات اکسیداز (NADPH اکسیداز) و شاخص سلول‌های تنظیم کننده T (CD25) به ترتیب دو شاخص بسیار مهم استرس اکسیداتیو و سیستم ایمنی هستند که سطح بیان آن در پرفشاری خون به ترتیب افزایش و کاهش می‌یابد. بر اساس نتایج برخی مطالعات، تمرینات ورزشی باعث کاهش فعالیت NADPH اکسیداز و افزایش فعالیت CD25 می‌شود، اما در زمینه تاثیر تمرینات مقاومتی بر این شاخص‌ها مطالعات بسیار محدودی وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرینات مقاومتی بالاتنه و پایین‌تنه بر سطوح پلاسمایی NADPH اکسیداز و CD25 مردان مبتلا به پرفشاری خون اولیه بود.
روش شناسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳7 مرد مبتلا به پرفشاری‌خون اولیه با دامنه سنی 70-40 سال به طور تصادفی در سه گروه تمرینات بالاتنه (12n=)، پایین تنه (13n=) و کنترل (12n=) قرار گرفتند. برنامه تمرین بالاتنه شامل سه حرکت پرس سینه، لت از جلو و جلو بازو و تمرینات پایین تنه شامل سه حرکت جلو ران، پشت ران و پرس پا (سه ست 12 تکراری در هر جلسه، چهار جلسه تمرین در هفته با شدت 7۵-65 درصد یک تکرار بیشینه) بود. نمونه‌گیری خون به منظور جداسازی پلاسما، حدود 36 ساعت قبل از اولین و بعد از آخرین جلسه تمرین انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس در سطح معنا داری 05/0 P≤ انجام گرفت.
نتایج: بر اساس نتایج، چهار هفته تمرین مقاومتی بالاتنه و پایین‌تنه تغییر معناداری در سطح پلاسمایی آنزیم NADPH اکسیداز ایجاد نکرد (05/0 P>). همچنین سطح پلاسمایی CD25 نیز متعاقب تمرین تغییر معناداری نداشت (05/0 P>).
بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تمرینات مقاومتی با شدت و مدت مورد استفاده در مطالعه حاضر، قادر به ایجاد تغییر در سطوح پلاسمایی NADPH اکسیداز و CD25 نیست. در مجموع به نظر می‌رسد که دو عامل شدت تمرین و مدت زمان دوره تمرین از عوامل تاثیرگذار بر تغییر این شاخص‌ها و در نتیجه تغییرات فشار خون ناشی از این مسیر می‌باشند. با این حال انجام مطالعات بیشتری در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد.
روش شناسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳7 مرد مبتلا به پرفشاری‌خون اولیه با دامنه سنی 70-40 سال به طور تصادفی در سه گروه تمرینات بالاتنه (12n=)، پایین تنه (13n=) و کنترل (12n=) قرار گرفتند. برنامه تمرین بالاتنه شامل سه حرکت پرس سینه، لت از جلو و جلو بازو و تمرینات پایین تنه شامل سه حرکت جلو ران، پشت ران و پرس پا (سه ست 12 تکراری در هر جلسه، چهار جلسه تمرین در هفته با شدت 7۵-65 درصد یک تکرار بیشینه) بود. نمونه‌گیری خون به منظور جداسازی پلاسما، حدود 36 ساعت قبل از اولین و بعد از آخرین جلسه تمرین انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس در سطح معنا داری 05/0 P≤ انجام گرفت.
نتایج: بر اساس نتایج، چهار هفته تمرین مقاومتی بالاتنه و پایین‌تنه تغییر معناداری در سطح پلاسمایی آنزیم NADPH اکسیداز ایجاد نکرد (05/0 P>). همچنین سطح پلاسمایی CD25 نیز متعاقب تمرین تغییر معناداری نداشت (05/0 P>).
بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تمرینات مقاومتی با شدت و مدت مورد استفاده در مطالعه حاضر، قادر به ایجاد تغییر در سطوح پلاسمایی NADPH اکسیداز و CD25 نیست. در مجموع به نظر می‌رسد که دو عامل شدت تمرین و مدت زمان دوره تمرین از عوامل تاثیرگذار بر تغییر این شاخص‌ها و در نتیجه تغییرات فشار خون ناشی از این مسیر می‌باشند. با این حال انجام مطالعات بیشتری در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد.
کلیدواژه ها
تمرینات مقاومتی بالاتنه؛ تمرینات مقاومتی پایین‌تنه؛ NADPH اکسیداز؛ شاخص سلول‌های تنظیم کننده T؛ پرفشاری خون