- |
-
تأثیر هشت هفته تمرین متناوب با شدت بالا (HIT) بر سطوح امنتین و اپلین در زنان جوان چاق
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/NCED1396.2017.30877
نویسندگان
1فارغ التحصیل دانشگاه آزاد اسلامی بجنورد
2خراسان شمالی، شیروان، خیابان توحید، روبروی توحید 8، مجتمع ارغوان، واحد 19
چکیده
مقدمه: امنتین و اپلین دو ادیپوکاین مترشحه از بافت چربی هستند که بر متابولیسم بدن تأثیرگذار بوده و نیز از عوامل خطرزای قلبی عروقی محسوب می شوند. امنتین ادیپوکاینی به وزن ٧٨ کیلو دالتون است که عمدتا توسط بافت چربی امنتال ترشح می شود. در واقع این ادیپوکاین به طور عمده ای در بافت چربی دور عروقی و اپی کاردیال بیان می شود. در ابتدا امنتین به عنوان لکتین محلول متصل شونده به گالاکتوفورانوز (اینتلکتین) شناسایی شد. مشخص شده که این ادیپوکاین جذب گلوکز تحریک شده با انسولین را در سلول های بافت چربی انسان از طریق مسیر سیگنالینگ Akt افزایش می دهد و از طرفی هم بیان امنتین در بافت چربی احشایی در چاقی و مقاومت به انسولین کاهش می یابد. اپلین علاوه بر تنظیم هوموستاز گلوکز یک پروتئین موثر بر عروق با کارکرد گشادکنندگی عروق وابسته به اندوتلیوم، کاهنده پس بار و پیش بار بطنی و افزایش دهنده قدرت انقباضی قلب است. سطح پلاسمایی اپلین راهنمای عملی در ارزیابی شدت نارسایی قلب و پیشگویی کننده در آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات HIT بر سطوح امنتین و اپلین بود.
روش شناسی: آزمودنی های این تحقیق شامل 16 زن جوان چاق بودند که به طور تصادفی به دو گروه تجربی (8 نفر، سن: 1/3 ± 12/26 سال، قد: 06/0 ± 6/1 متر، وزن: 6/16 ± 5/85 کیلوگرم) و کنترل (8 نفر، سن: 23/6 ± 31 سال، قد: 02/0 ± 6/1 متر، وزن: 06/12 ± 2/76 کیلوگرم) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته (3 جلسه در هفته، هر جلسه چهار تا هفت تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک مسافت 40 متری و 30 ثانیه استراحت) تمرین HIT بود. نمونه های خونی 24 ساعت قبل و پس از تمرینات در حالت ناشتایی گرفته شدند. مقادیر متغیرهای وابسته با روش الایزا اندازه گیری شدند.
نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی استیودنت هیچ تغییر معنی داری را در سطوح امنتین و اپلین پس از تمرینات نشان نداد (P>0.05).
نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرین تناوبی شدید، بر سطوح اپلین و امنتین در زنان جوان چاق تأثیر معنی داری نداشت. بنابراین به نظر می رسد نیاز به تحقیق بیش تری در این زمینه وجود دارد.
روش شناسی: آزمودنی های این تحقیق شامل 16 زن جوان چاق بودند که به طور تصادفی به دو گروه تجربی (8 نفر، سن: 1/3 ± 12/26 سال، قد: 06/0 ± 6/1 متر، وزن: 6/16 ± 5/85 کیلوگرم) و کنترل (8 نفر، سن: 23/6 ± 31 سال، قد: 02/0 ± 6/1 متر، وزن: 06/12 ± 2/76 کیلوگرم) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته (3 جلسه در هفته، هر جلسه چهار تا هفت تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک مسافت 40 متری و 30 ثانیه استراحت) تمرین HIT بود. نمونه های خونی 24 ساعت قبل و پس از تمرینات در حالت ناشتایی گرفته شدند. مقادیر متغیرهای وابسته با روش الایزا اندازه گیری شدند.
نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی استیودنت هیچ تغییر معنی داری را در سطوح امنتین و اپلین پس از تمرینات نشان نداد (P>0.05).
نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرین تناوبی شدید، بر سطوح اپلین و امنتین در زنان جوان چاق تأثیر معنی داری نداشت. بنابراین به نظر می رسد نیاز به تحقیق بیش تری در این زمینه وجود دارد.
کلیدواژه ها